αφορά το άτομο που έχει υιοθετήσει τη μάσκα της προσποιητής χαράς, της προσποιητής ευφορίας και διάθεσης. Μια μάσκα χαρωπού «κλόουν» που ενώ δίνει ευθυμία στους άλλους, εκείνο κάτω απ’τη μάσκα του βιώνει ένα νοητικό και ψυχικό μαρτύριο. Είναι το άτομο που θα κάνει τα πάντα για να κρύψει και να απωθήσει τα στενόχωρα συναισθήματα του με γέλιο και κέφι, υποκρινόμενος ότι όλα «είναι μια χαρά». Είναι το άτομο που δίνει την εντύπωση πως το ρίχνει έξω ακόμα κι αν ο κόσμος «καίγεται» γύρω του, καταφεύγει σε διασκεδάσεις και εξόδους γιατί το να μείνει μόνο του είναι κάτι που του φέρνει μελαγχολία και κατάθλιψη, είναι το άτομο που θα γίνει η «ψυχή» της παρέας και του πάρτυ, είναι το άτομο που ακόμα και σαν ασθενής θα κάνει πλάκα με το γιατρό, με αποτέλεσμα να αναρωτιέται ο δεύτερος ποιός κουράρει ποιόν, είναι το άτομο που αντί να τον παρηγορήσουν οι φίλοι σε κάθετι δύσκολο, θα παρηγορήσει αυτός εκείνους. Είναι το άτομο που δυσκολεύεται να μοιραστεί τις δυσκολίες του, δεν μπορούν να πιστέψουν οι άλλοι το μέγεθος των προβλημάτων του επειδή ο τρόπος να μην το «δείχνει» δεν τους αφήνει περιθώρια για κάτι άλλο. Είναι το άτομο που τη στενοχώρια του θα προσπαθήσει να την ελέγξει με αγορές μόνο και μόνο για να νιώσει καλά.
Η προσποίηση στη χαρά και σε μια ανάλογη εικόνα είναι δεύτερη φύση του πια, σε τέτοιο σημείο που ακόμα και μόνος του να είναι δεν καταλαβαίνει τη διαφορά στην αυθεντικότητα του χαρακτήρα του. Η μια όψη του τύπου Agrimony είναι αυτή γιατί υπάρχει και η άλλη…το άτομο να μην εμφανίζει κανένα απ’τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά να δείχνει μια εικόνα άκρως ελεγχόμενη, στημένη, ανέκφραστη συναισθημάτων, με έλλειψη αυθορμητισμού που όσο κι αν προσπαθήσει να πει στους γύρω του τι γίνεται μέσα του αποτυχαίνει. Πολλές φορές κι εμείς οι Σύμβουλοι Ανθοιαμάτων δεν μπορούμε να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα για τη σύσταση του ιάματος στο άτομο μέχρι που ένα ξέσπασμα του, ένα δάκρυ, ένα κλάμα τον κάνει να «σπάσει» και να αφήσει τη μάσκα του για λίγο στην άκρη. Και πάλι εκεί θα πει τις τόσες «συγγνώμες» προσπαθώντας όσο πιο γρήγορα μπορεί να βάλει το προσωπείο του και να γίνει όπως πριν.
Γιατί; Γιατί; Θα αναρωτηθεί κανείς…οι λόγοι που ευνοούν μια ιδιοσυγκρασία Agrimony είναι αρκετοί απ’το «αθώο» εκείνο «μην κλαίς» της παιδικής μας ηλικίας, μέχρι το φόβο της θλίψης, της απόρριψης (αν είμαι μελαγχολικός ή δεν έχω κέφι, δεν θα με θέλουν οι άλλοι), του τι θα πει ο κόσμος, του οι «άντρες δεν κλαίνε» και εκείνης της ευρείας αντίληψης των σύγχρονων κοινωνιών μας ότι όλοι πρέπει να χαμογελάμε, μηνύματα απανωτά που βομβαρδίζουν το άτομο μέσα απ’την τηλεόραση, το διαδίκτυο, με χαμογελαστούς και εντελώς «βιτρίνα» συναισθημάτων ανθρώπους!!
Τα άτομα με ιδιοσυγκρασία Agrimony έχουν πολλούς φόβους και ανασφάλειες και για ευνόητους λόγους αλλά και για να αντέξουν το βάρος και το άγχος της συντήρησης της μάσκας τους, έχουν ροπή πολλές φορές προς διάφορες μορφές καταχρήσεων, όπως π.χ. το ποτό, το κάπνισμα, το φαγητό, τον τζόγο, τα ναρκωτικά κ.α.
Η χρήση του ανθοιάματος, λοιπόν, θα φέρει ανακούφιση, ηρεμία και ασφάλεια στο νου και στην ψυχή του ατόμου δίνοντας του να καταλάβει πως η προσπάθεια να κρύψει τα αληθινά του συναισθήματα αποφεύγοντας τη λύπη και την ανησυχία ήταν πιο επίπονη και βασανιστική απ’ότι η έκφραση της πραγματικότητας μέσα του και ότι η αυθεντικότητα στη συμπεριφορά και η αποφυγή υπερβολικών αντιδράσεων είναι κάτι που τον κάνει πιο αποδεχτό, πιο συμβατό και πιο αρεστό πρώτα στον εαυτό του και ύστερα στους άλλους.
